In tegenstelling tot het vroegere werk dat meer akoestisch was met een ietwat melancholische inslag kiest het Belgische Barely Autumn nu voor een meer stuwende nineties gitaarsound. In september van afgelopen jaar schreef ik al vol lof over de single ‘Alix’, nu is het tijd om de nieuwe langspeler Day Trip to the Petting Zoo eens goed te gaan beluisteren.
De band rondom Brusselaar Nico Kennes laat sinds 2017 van zich horen. De eerste single ‘Losing Ground’ sloeg direct aan: airplay op de Belgische radio en het werd opgenomen in tal van Spotify playlists. Het nieuwe album is volgens de band “een plaat over leegte en frustraties, zonder in weemoed te vervallen. Het is een plaat voor en door verwarde millennials op zoek naar hun plek in de wereld. Het is een ode aan de betekenisloosheid, met een geraffineerde knipoog.”
Gestart wordt met het dromerige jaren ’90 indie-achtige liedje ‘Alix.’ Op ‘Crucified’ gooit de band het over een andere boeg: er is een fijne elektronische sound te horen die door de synths een new wave-achtige vibe krijgt. Ik moest hier direct denken aan de sound van Tubeway Army.
Dat deze band niet in een genre te vangen is, dat is nu wel duidelijk, want ook met ‘Grown’ komt de band met een ander geluid aanzetten. Het schuurt tegen de post-punk aan qua sound, vooral de explosieve gitaarsolo aan het einde van de track. Met recht het beste liedje van deze langspeler! De wat meer elektronische sound komt terug op ‘Dream Vaporizer.’
Met ‘Abortion Coffee’ brengt de band een stevig rocknummer met een Foo Fighters sound waar je u tegen mag zeggen. De donkere new wave sound van ‘Crucified’ krijgt een vervolg op ‘Tinder.’ Na deze duisternis verschijnt het intieme ‘Petty’ waardoor het album divers blijft.
Overdag een scheut alcohol achterover gooien is volgens ‘Day Drinking’ geen enkel probleem. Het liedje drijft op een heerlijke basriff waar je lekker in op kunt gaan. Met ‘All There Is’ wordt het doel van de langspeler duidelijk gemaakt: “On your own. Trying not to burn out. Too soon.” Het begint zeer ingetogen maar werkt naar een krachtig en vooral emotioneel einde. Na de rake woorden is het tijd voor een moment van bezinning. Dankzij sluitstuk ‘Out of Love and Out of Shape’ wordt dit op prachtige wijze gerealiseerd.