Na drie EP’s werd het hoog tijd dat dit trio uit Bristol het eerste album ‘The Omnitone Collection’ eens ging uitbrengen. Katy Sargent (vocalen), Luke Thornton (basgitaar/beats) en David Harvard (gitaar/synth) vormen samen deze eigenwijze band. De muziek koppelen aan een genre is simpelweg onmogelijk, het is een blend van allerlei interessante genres.
Dankzij Bristol en zijn muzikale invloeden besloten de drie samen Elder Island op te richten. Bristol is een stad waar allerlei genres bij elkaar komen, gemixt worden en opnieuw worden uitgevonden. Logisch dus dat de band deze stad als thuisbasis heeft gekozen. Elke track is ontstaan dankzij een jamsessie waar allerlei instrumenten de revue passeren. Deze sessies, die variëren van 20 minuten tot enkele uren, worden opgenomen in de kelderstudio van Luke. De opnames worden soms ter plekke of pas na maanden van songteksten voorzien. Het is de magie van het moment die deze muziek vormt.
Het dansbare ‘You and I’ gaat over het vechten met de verschillende kanten van jezelf, of gaat het over het in jezelf praten als je nogal beschonken bent? Met deze vraag in het achterhoofd krijgt het nummer een totaal andere betekenis en klinkt hij ook anders. De band geeft geen antwoord op de vraag waar de songs exact over gaan, dat mogen wij als luisteraar zelf bepalen.
‘Don’t Lose’ is een plaat waar wel tien verschillende versies van zijn gemaakt, maar het uitgangspunt is altijd die eerste opname geweest. Dit om de originaliteit en spontaniteit niet kwijt te raken. Het begint als een soulvolle plaat maar ontpopt zich tot een zeer aanstekelijk indie rock nummer met veel aandacht voor de synthesizer, heerlijk! Het is zo’n plaat waar je uren zoet mee bent, het is nogal hypnotiserend waardoor je er helemaal in op gaat.
Met ‘I Fold You’ weet de band je ook helemaal in te pakken. Het begint als een intiem nummer, maar wordt met de seconde intenser. Halverwege wordt er zeer fijn gebruik gemaakt van meerstemmigheid, waardoor dit nummer een extra dimensie krijgt. Aan het eind horen wij de prachtige cello van Katy het nummer in stijl afsluiten.
Liever een duik nemen in de eighties? Check dan zeker ‘JPP’ even, de synths nemen je mee terug naar dat prachtige decennium. Wat mij betreft het absolute hoogtepunt van het album! Sluitstuk ‘Find Greatness in the Small’ begon ooit als een gesproken bericht. Na uren werk is het een ontmoeting geworden tussen westerse- en oosterse invloeden. De plaat eindigt namelijk met een Guzheng, een soort Chinese harp.