Ergens in de jaren ’70 werden een aantal liedjes in een klein, blauw notitieboekje opgeschreven door Ernest. Recentelijk vond hij dit boekje weer en kwamen er herinneringen boven borrelen. Het resultaat is het vijf nummers tellende EP’tje “Songs of the Seventies.”
Samen met zoon Jop (gitaar/basgitaar/achtergrondvocalen/percussie) heeft Ernest de liedjes vormgegeven. Hij kreeg hierbij hulp van Dirk Janssen (drums), Kasper Moorman (piano), Bart Kockelmans (orgel) en Marc Huynen (trompet). Stuk voor stuk muzikanten die hun vak verstaan en dit op het album goed laten horen.
Er wordt prachtig afgetrapt met het liefdesliedje ‘I’m Not Standing Alone.’ Het nummer ademt Americana uit en klinkt lekker warm waardoor het voelt alsof je onder een warme deken kruipt. De gitaarsolo halverwege is ingetogen en subliem uitgevoerd, kippenvel werk!
Het fluitje aan het begin van ‘Just a Love Song’ is prachtig gevonden, je gaat vanzelf meefluiten. De akoestische gitaren zorgen werderom voor warme klanken en een heel aangename sfeer. De songtekst komt recht vanuit het hart: “You’re the light in my eyes / my love / living with you is my all.”
Met ‘Living We Must’ komen wat duistere klanken om de hoek kijken, het doet mij een beetje denken aan het “Phantasmagoria” album van The Damned. Dit komt met name door de orgelklanken die gebruikt zijn. ‘Cause I Love You Baby (Like the Morning Sun)’ is weer een prachtig liefdesliedje waar je heerlijk op weg kunt zwijmelen.
Als sluitstuk is gekozen voor het Bob Dylan-achtige ‘Your Deep Dark Eyes.’ Meesterlijk is het gebruik van de trompet die het nummer een extra boost weet te geven. Opmerkelijk is het ontbreken van de drums op dit nummer, je mist deze pas als je erover gaat nadenken. Ik had dit in eerste instantie helemaal niet door, dat getuigt van echt vakmanschap als je het mij vraagt.