Ja, ik ben mij ervan bewust dat ik dit veel te laat gespot heb. Maar omdat dit zo’n verdomd goed album is, wil ik hem toch met jullie delen. Anthem of the Peaceful Army heb ik vanaf oktober regelmatig voorbij zien flitsen in verschillende Facebook-groepen en op Instagram. Alle aandacht is geheel terecht, dit is echte onvervalste rock-‘n-roll!
“Het Led Zeppelin van de 21ste eeuw”, “De redders van de rock n’roll” en “The Next Big Thing” zijn enkele quotes die je op het internet leest als je de band opzoekt via de welbekende zoekmachine. Vooral het eerste citaat vond ik opmerkelijk, niemand kan toch tippen aan het legendarische Led Zeppelin? Dat is een ding dat zeker is, maar deze band komt akelig dichtbij!
Is het nu een man of vrouw die ik hoor zingen? Die vraag stelde ik mijzelf toen ik de eerste woorden voorbij hoorde komen op ‘Age of Man’. Al heel snel interesseerde het mij niks meer, ik wilde enkel meer horen. Deze opener van zo’n 6 minuten begint rustig, maar daar is na een minuut niks meer van over als de jaren ’70 rock je om de oren komt gevlogen. Wát een binnenkomer, je hoort zanger Josh Kiszka echt vanuit zijn tenen zingen aan het eind van deze track.
Mocht je na de opener de link met Zeppelin nog niet hebben gelegd, dan doet ‘The Cold Wind’ dat wel voor je. Dit is alsof je een jonge Robert Plant hoort zingen, kippenvel! Leadsingle ‘When the Curtain Falls’ is er eentje waar de vocalen, de messcherpe gitaarriffs en de bonkende drums zorgen voor het ouderwetse rock gevoel. ‘Watching Over’ is door deze jonge band zeer goed opgebouwd, ze barsten van de creativiteit en originaliteit. Datzelfde mag gezegd worden over ‘Lover, Leaver’.
Een lekker orgel en een achtergrondkoor zorgen ervoor dat ‘You’re The One’ er eentje is om in te lijsten. Met name het refrein vind ik erg fijn, lekker eenvoudig maar zeer doeltreffend. Een rockballad die je laat meezingen zonder dat je er erg in hebt. Het meer akoestische ‘The New Day’ is ook een van de rustigere platen, alhoewel rustig… Nog meer van de Zeppelin sound is te vinden op ‘Mountain of the Sun’.
‘Brave New World’ is voor mij het minst sterke nummer, het mist in mijn ogen een beetje energie en overtuiging. Het zeer ingetogen ‘Anthem’, het sluitstuk van het album, laat zien dat de band ook een eigen stijl kan ontwikkelen. Er zit dus nog veel meer in het vat, dat ziet er voor de toekomst zeer goed uit!