Van een duo is inmiddels een vijfkoppige band gemaakt, maar dat wil niet zeggen dat ze nu totaal andere muziek produceren. Hydrogen Sea is van digitaal naar analoog overgestapt omdat de aanwezigheid van een computer beperkend werkte. Het nieuwe album ‘Automata’ is het resultaat van de recente expansie.
De eerste klanken van ‘Pale Blue Dot’ zijn wonderschoon dankzij de (koper)blazers en de prachtige pianoklanken. De vocalen zijn haast fluisterend te noemen, een zeer mysterieus liedje dat bij elke luisterbeurt nieuwe klanken prijsgeeft. Van heel andere orde is ‘Flogsta’, een opbeurend liedje met een fijne indie pop sound. Mooi detail is de fraaie viool van Patricia Vanneste die het geheel extra glans geeft. Het ietwat duistere ‘Sinister’ heeft ook prachtige vioolklanken die je kippenvel bezorgen.
‘Cold Water’ werd als single uitgebracht en kent een mysterieus begin, hierna nemen de bas en drums het over. Al met al een zeer interessant liedje dankzij de vocalen en de stijlvolle instrumenten. Het tempo wordt met ‘Run’ (toepasselijke titel) een beetje opgevoerd, een track waar de synthesizer zorgt voor warme en sfeervolle klanken.
Meer mysterie is te horen op ‘The Bloop’, een ingetogen track die zeer minimalistisch qua opzet is, en ‘The Center Will Hold’, die ons meeneemt op nachtelijke avonturen. Net zo mysterieus is ‘Vertebrate’, al is hier de sound niet minimalistisch, maar wel een tikkeltje duisterder. De tokkelende gitaar aan het begin van ‘Blackest Skies’ wisten mij direct te boeien, evenals de pianoklanken die het nummer weer wat geheimzinnigheid meegeven.
‘Decoherence’ is er eentje waar je even aan moet wennen. Het nummer groeit met de seconde dankzij het gebruik van synths, drums en een aantal gekke samples. Pas na de derde luisterbeurt viel het spreekwoordelijke kwartje bij mij. Met ‘When You Don’t’ wordt het tweede album ‘Automata’ rustig afgesloten met wederom fijne synthesizerklanken.