Ze noemen zichzelf “rock farmers” omdat ze het werk op de boerderij combineren met een carrière als rockhelden. Voor het tienjarige jubileum hebben de heren We the People of the Soil opgenomen. Een langspeler die varieert van keiharde rock, tot prachtige ballads.
Laurent Lacrouts (gitarist) en Mathieu Jourdain (drummer) vormen samen dit ietwat vreemde duo. Beide heren komen uit Zuid-Frankrijk en weten hoe ze echte rockmuziek moeten produceren. Normaliter produceren zij alles zelf, maar voor het tienjarige jubileum maken ze een uitzondering. Het tweetal is samen met de legendarische producer Vance Powell de studio ingedoken. Deze man is meervoudig Grammy Award winnaar voor zijn werk met The White Stripes, Jack White en Seasick Steve. Het geluid op dit nieuwe album is op zijn zachtst explosief te noemen.
Damn! Het geluid van deze gasten knalt even goed binnen met opener ‘A Man Outstanding In His Field’! Ronkende gitaren, puike drums en bij vlagen een lekker orgel om de sound nog meer body te geven. De track gaat lekker om met tempowisselingen en verschillende zangstijlen. Van normale zang tot de longen uit je lijf schreeuwen, heerlijk!
De meeste songs gaan van mild naar explosief en weer terug. Het zijn juist die tempowisselingen, de rauwe stem van Laurent in combinatie met de schurende gitaren en de bonkende drums die de muziek zo energiek maken.
Heb je het over rauwe energie op dit album, dan springt ‘Pressure on Mada Lands’ er met kop en schouders bovenuit. Het een ode aan Madagaskar, het 45e land waar beide heren een optreden hebben verzorgd. Het nummer is tevens statement voor de “Act locally to Think Globally” beweging, waar beide heren achterstaan.
Naast alle energieke en bombastische platen is er ook ruimte voor prachtige ballads. ‘Little Girl’ is daar een voorbeeld van. Een prachtig innemende folk ballad waar de vocalen prachtig naar voor komen. Hetzelfde gezegd kan worden over ‘The Brothers in Ideals’, een mooie gitaar ballad ondersteund door een stel fraaie violen die je vanzelf kippenvel bezorgen. 
Iets steviger is ‘The Best’, een duet met Marianne Dissard (Franse zangeres). Beide stemmen passen onwijs goed bij elkaar, deze samenwerking mag van mij vaker plaatsvinden! Naast alles “kapot” te raggen, weet dit duo ook wonderschone, rustigere muziek te produceren. Een zeer aangename afwisseling op dit tiende album.
Het meest mooie aan dit album is toch wel dat het is opgenomen zónder computers, digitale technologie en andere elektronische hulpmiddelen. Het is rauw, puur en eerlijk zoals deze mannen het liefst muziek maken. De muziek is net zo organisch als de groente die zij kweken op de boerderij. Zij willen het liefst alles in de hand hebben, van de gekweekte groente tot de geproduceerde muziek. Het is daarom dat ‘No Deal at the Crossroads’ zo toepasselijk is. Het is een heel duidelijk antwoord richting de grote platenlabels die beide heren graag binnen willen halen: “No thanks sir! I don’t like that grin on your face.”