Eindelijk is daar album nummer twee ‘Whatever You Might Find’. Het is de opvolger van het goed ontvangen debuutalbum ‘What’s All The Mumble About’. De muziek op de nieuwe langspeler klinkt meer volwassen dan zijn voorganger, maar nog steeds onvervalst goed.
Om maar met de deur in huis te vallen; het album start met de titeltrack die een zeer fijne rocksound heeft. Pak je luchtgitaar en speel de sterren van de hemel, luchtbas/luchtdrum mag natuurlijk ook! Het ietwat rustige ‘Mysterious Guy’ werd als eerste single uitgebracht en kent een zeer aanstekelijk refrein. De vergelijking met Balthazar is hier snel gemaakt, het heeft dezelfde vrolijke sound die je binnen no-time mee kan neuriën.
Het zeer “laid back” liedje ‘Alone’ kent een briljante start dankzij het gebruik van een xylofoon. De volwassenheid is het meest merkbaar op ‘Hideaway’, een ijzersterk nummer maar het heeft niet de intentie om een grote hit te worden. Juist dat én de geweldige gitaarsolo maken van dit liedje een zeer interessante track.
De band heeft ook wat nieuwe dingen uitgeprobeerd, zoals te horen is op ‘Nothing Gets Me Excited’. Deze track doet zijn naam eer aan, het is voor deze band een veel te lief liedje. De muziek van deze band moet energiek zijn, niet rustig en lief. Hetzelfde kan gezegd worden over ‘In Time’, waar Raymond van het Groenewoud te horen is op de piano, en ‘I’m Already Gone’.
Een zeer raadselachtig begin van ‘Run, Pt.1’ doet je twijfelen, welke kant gaat dit op? Gelukkig de richting van de rock and roll die deze band zo goed kan produceren, ook hier weer een fantastische gitaarsolo die je echt weet te raken. Na deel 1 is het tijd voor, jawel, ‘Run, Pt.2’. Deze heeft een rustig begin, maar gaandeweg groeit het nummer meer en meer. Hoewel dit nummer ook vrij rustig is voor deze band, is het wel zeer aanstekelijk.
Het album wordt in rockstijl afgesloten met ‘Jump Into the Fire’, dit is Jacle Bow op zijn best! Stompende drums, gierende gitaren en de zeer sterke stem van zanger Jonas Bastijns maken van deze plaat een waar feestje! Het heeft qua energie en sound wat weg van The Rolling Stones, weergaloos goed dus.