Kubilay Kaya bezingt op zijn debuutalbum Als je er langer naar luistert dan wordt het best mooi de liefde. Hij combineert moeiteloos indie, pop, hiphop en elektronica met elkaar. Omdat de titel van het album mij zo aansprak ben ik het gaan luisteren, ik ben namelijk niet iemand die snel Nederlandstalige muziek gaat luisteren. Voor deze keer ben ik uit mijn “comfort zone” gestapt, en daar heb ik geen enkel moment spijt van gehad!
Het is een muzikale reis over de grillige liefde, de liefde bezongen in 7 tracks. En die zeven tracks gaan over 7 vrouwen. De eerste gedachte die ik had toen ik las waar het album over ging was die over de Engelse koning Hendrik VIII. Deze Hendrik heeft maar liefst 6 (!) vrouwen gehad, natuurlijk niet tegelijkertijd. Rick Wakeman schreef in 1973 over dit stukje historie het album The Six Wives of Henry VIII. Elk van de liedjes heeft een ander karakter, net zoals de vrouwen elk een eigen karakter hadden. Kubilay doet op zijn debuutalbum hetzelfde, elke plaat heeft zijn eigen sound en dus zijn eigen karakter. Liefde kent vele gezichten en dat wordt middels dit album prachtig duidelijk gemaakt.
Opener ‘Volgens mij wordt het mooier’ begint met een orgeldeuntje en fluitende vogels, waarna een lekkere basgitaar en een hiphopbeat om de hoek komen kijken. De opfleurende sound en de wat fluisterende, maar opgewekte, vocalen laten je terugdenken aan de eerste keer dat je vlinders in je buik voelde. Het prille begin van de liefde. ‘Azuurblauw’ is qua sound exact het tegenovergestelde, het klinkt wat killer. Wat opvalt zijn de prachtige achtergrondvocalen van Sanne Feenstra en de lekkere beat die na het eerste couplet verschijnt.
Dat de liefde op meerdere manieren omschreven kan worden middels synoniemen en metaforen wordt op ‘Ster’ mooi duidelijk gemaakt. ‘Cheesy, maar de waarheid’ valt bij mij tussen wal en schip als het om de sound gaat, tekstueel zit het prima in elkaar. Er is een ding dat wel opvalt: de lekkere elektrische gitaar.
In elke relatie zijn er momenten dat het allemaal even niet goed gaat, juist daar gaat ‘Best wel moeilijk, toch’ over. Dit is een van de meest interessante nummers van het album dankzij het gebruik van enkele omgevingsgeluiden zoals een glas dat kapot wordt gegooid en een pingend mobieltje. Het ruziënde stel weet mij enorm te boeien, evenals de heerlijke gitaarsolo. ‘Funda’ is na het horen van zijn voorganger een stuk rustiger. Het kent wel leuke melodieën en een fijne beat. Na het luisteren van dit nummer had ik om de een of andere reden het nummer ‘ResuRection’ van PPK in mijn hoofd zitten. Waarschijnlijk dat de gebruikte melodie van ‘Funda’ mij daar aan deed denken.
Afluister ‘De klap komt later’ maakt mooi gebruik van de piano en wederom de elektrische gitaar. De sfeer die door de piano gecreëerd wordt is nogal dramatisch, prachtig gedaan. De teksten in deze plaat zijn messcherp, zeer sterk uitgevoerd. De korte stilte alvorens de heerlijke drum losgaat is subliem, even dat momentje van bezinning voordat de plaat echt losgaat. Een fraaie laatste track.