De Britse singer-songwriter Luke Sital-Singh, in 2014 al getipt als opkomend talent in de BBC Sound of 2014 lijst, heeft z’n derde album “A Golden State” afgerond. Net als op z’n vorige twee langspelers schittert de Londenaar, die begin dit jaar naar L.A. verhuisde, weer in prachtige ingetogen en subtiele liedjes. Deze worden nog mooier en indrukwekkender in combinatie met z’n breekbare stem en treffende teksten, waarmee hij ons aan de hand neemt.
Het is juist zijn mooie stem die hij op zijn nieuwe album centraal heeft gezet: “The vocal was the most important thing – I wanted it to feel like it was jumping out the speaker.” Daar is deze Brit zeer goed in geslaagd! Openingstrack ‘Lover’ bewijst dit direct, zeer rustige instrumentatie en een stem die je meeneemt op op een reis (letterlijk) waar man en vrouw wat aan het ruziën zijn. Luke zet zijn eigen ervaringen graag om in liedjes, op deze manier gaan ze echt leven en ontstaat er een connectie tussen singer-songwriter en luisteraar.
Luke en zijn vrouw zijn op het punt aangekomen dat er gesproken wordt over het starten van een familie. In zijn eigen woorden heeft hij er het volgende over te vertellen: “I’m not having a kid, but I think about it a lot. That’s the thing about this album: we’re at that moment in our lives. We’ve been married for so long, we’ve got a groove going. It skips around a bit – our jobs are a bit weird – but this is the point where you buy a house… have a kid… or move to America. So that song is talking about the future, about what’s next. And for us, it’s not starting a family…yet.” Dat is de strekking van het mooie ‘Raise Well.’
Geen kind dus, maar wel een nieuwe start in L.A. Het hele proces van het ondernemen van deze verhuizing wordt bezongen in ‘Los Angeles’, dat stiekem wat weg heeft van de sound van Slow Leaves. De tweede single van het album ‘Love is Hard Enough Without the Winter’ gaat ook over veranderingen. Luke’s vrouw Hannah is geen fan van de winter en Luke wordt ongeduldiger gedurende de wintermaanden. Het verlangen naar meer zonneschijn gedurende de wintermaanden staat hier ook centraal. Een zeer persoonlijk liedje waar je direct van gaat houden.
Met zijn eerste single ‘The Last Day’ heeft hij regelmatig airplay gekregen. Het gaat over het accepteren van de dood. Een zwaar thema, maar daar is gedurende het nummer weinig van te merken. Door het gebruik van weinig instrumentatie, een akoestische gitaar en een piano, komt dit liedje zeer broos over. Dat is de grote kracht van deze artiest. Net zo mooi is het fragiele piano nummer ‘I Do.’
Een paar elektrische gitaren en relaxte drums geven ‘Silhouette’ een totaal andere sound. Je hoort hier een beetje Neil Young naar voren komen, een prachtige afwisseling op dit mooie album. Het op de percussie drijvende ‘Almost Gone’ is weer een teder liedje waar je kippenvel van krijgt. Deze man weet perfect hoe hij een bepaalde sfeer weet te creëren, zeer knap gedaan.
‘Souvenir’ is een iets sneller liedje dat een beetje tussen wal en schip valt, een mooi liedje, maar niet meer dan dat. Met ‘Hearts Attach’ wordt het album geheel in de lijn der verwachting afgesloten. Een prachtige piano en de zeer sterke stem van Luke die door merg en been gaat. Dit is met recht, in mijn ogen, het mooiste liedje van dit album. Het beste wordt dus voor het laatst bewaard.