De Friese singer-songwriter Newland (Alex Nieuwland) heeft zijn negende studioalbum The Silent Language uitgebracht. De songs zijn allemaal door Alex zelf geschreven, opgenomen en geproduceerd. Alle zang én instrumenten speelt hij zelf, over talent gesproken!
Het album trapt af met de toffe track ‘She Says’, een liedje dat nog steeds rondspookt in mijn hersenpan. De vrolijke klanken zijn op de tweede track niet meer te horen, ‘Morning Sun’ heeft een ingetogen sound die zeer goed in het gehoor ligt. Het gaat over het verlaten van iemand: “I’ll be leaving, tomorrow I’ll be gone.” De indierock klinkt lekker, vooral de basgitaar en het gitraarriffje zorgen voor een heerlijke vibe.
‘God’s Lost in Time’ is weer van heel andere orde, het begint met een akoestische gitaar en gaandeweg de track komen er meer instrumenten bij. Deze track is een boodschap richting God, de entiteit die alles weet: “The only one who really knows is you.” Het lijkt alsof Alex zich tegenover God verontschuldigd: “If I’m wrong, I apologise. Please let me in, let me in your paradise.” Dit is een van de pareltjes op het album.
“Who says….” is de centrale vraag over het leven op ‘Who’, dit nummer borduurt voort op zijn voorganger. De sound is vrolijk en je fluit samen met Alex mee op het kabbelende ritme. Accordeonklanken komen je tegemoet op ‘Friday at Sundown’, halverwege het nummer komen de gitaren wat losser en krijgt de track een iets andere sound. Alex weet hoe hij liedjes interessant moet houden.
Het korte ‘Your Little World’ komt over als een soort droomwereld die jij als persoon creëert en waar al je wensen mogen uitkomen. Toffe new wave klanken zijn te horen op ‘Solo in Stereo’, beetje zoals The Smiths. Ik hoor er daarnaast ook een beetje The Damned in terug, dan met name zoals het album Phantasmagoria klinkt. Deze is bij mij een aantal keer op repeat gegaan, puike plaat! Ook ‘Drowning in My Own Tears’ heeft wat new wave vibes, wederom is de repeatknop aan te bevelen.
Dat Alex muziek maakt met serieuze thema’s, bewijst ‘Wasteland Waltz’ wel. Het nummer gaat over de destructieve aard van de mensheid. Het nummer kent meerdere gezichten en klinkt soms alsof je gek aan het worden bent. De sound en teksten weten mij te raken.
Soms zit het leven niet mee en zit je vast in bepaalde gedachten. Daar gaat het nummer ‘Trapped’ over, maar wees gerust: het komt goed met de juiste mensen om je heen die je liefde geven. De accordeon en de vrouwelijke stem geven dit nummer zijn kenmerkende sound.
De titeltrack gaat over de stille taal die wij allemaal spreken: “Our hearts beat as one, no need for questions with this silent language.” Dit liedje gaat onder je huid zitten, ik kreeg er kippenvel van. Een liedje over doodgaan? Ook dat gaat Alex niet uit de weg, met ‘What a Day to Die’ maakt hij dit thema bespreekbaar. Het voelt als een opvolging van ‘God’s Lost in Time’ en ‘Who’.
Met ‘Whispers’ brengt Newland ons een lekkere indierock track die gaat over het zoeken naar antwoorden en hoe snel de tijd voorbijvliegt. Het ingetogen ‘Goodnight’ is het sluitstuk van de negende langspeler.