Olympia – Flamingo

Olympia - credit Pierre Toussaint

Olympia - FlamingoOlympia is het muzikale project van de Australische singer-songwriter Olympia. De muziek die ze maakt is het best te omschrijven als luchtige en vooral zeer aanstekelijke gitaarpop/art-pop met een portie rock. Haar eerste album “Self Talk” werd genomineerd voor de Australian Music Prize en de ARIA Music Awards. Het nieuwe album “Flamingo” is minder luchtig dan zijn voorganger.

De knallende opener ‘Star City’ zet direct de toon, beginnend met orgeltonen die al snel worden bijgestaan door geweldige percussie en ronkende gitaren. Olivia zingt over kinderdromen die niet uit blijken te komen en het vermogen om de toekomst positief tegemoet te zien. Het met synthesizers gevulde ‘Come Back’ gaat over fantasieën die nodig zijn om te overleven: “These things that we do to get by / we invent, and we pretend / will you ever change your mind? / I’m not ready for the end.”

De fijne klanken van de basgitaar en de sambaritmes maken van het post-punk achtige ‘Easy Pleasure’ een waar genot om naar te luisteren. Wat mij betreft is dit een van de hoogtepunten van het album. Het nieuwe album moet volgens Olivia herkenbare thema’s bevatten zoals verantwoordelijkheid, doorzettingsvermogen en liefde. Laatstgenoemde staat centraal op het zachtere ‘Nervous Riders.’ Het beschrijft het gevoel van een geliefde die je constant in de steek laat: “It’s not the fall that hurts / But what could I be compared to these worlds /  These invisible horses leave us.”

Van heel andere orde is het vrolijke en vooral messcherpe ‘Hounds.’ Het tempo op ‘Won’t Say That’ is wederom aan de trage kant. Het past wat mij betreft onwijs goed bij dit nummer dat gaat over liefdesverdriet. Ook ‘First You Leave’ gaat hierover. Met ‘Two Hands’ en ‘Shoot To Forget’  gaat het tempo weer omhoog en krijgen wij twee fijne indie rock tracks voorgeschoteld.

De titeltrack heeft een vleugje Americana meegekregen waardoor het een hele fijne sound heeft gekregen, met recht een van de betere liedjes. Met  ‘Wrong Number’ wordt dit album in stijl afgesloten. Ook hier staat hartenleed centraal.

Met “Flamingo” heeft Olivia een plaat uitgebracht die liefdesverdriet dient te verwerken. Het knappe van dit alles is het feit dat het album geen tranentrekker is, tragere nummers worden speels afgewisseld met opbeurende liedjes. Alles lijkt zo uit het leven gegrepen, juist daardoor is dit zo’n persoonlijk en verdomd goed album geworden!

Luistertips: ‘Easy Pleasure’, ‘Shoot To Forget’ en ‘Flamingo’

Deel dit bericht

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.