De Noord-Ierse dames Morgan Macintyre en Gemma Doherty vormen sinds 2014 een duo. Als Saint Sister produceren zij mysterieuze folkmuziek met een vleugje elektronica. Het debuutalbum Shape of Silence is eindelijk uit, de ideale omlijsting voor de komende donkere dagen.
In augustus was ik vol lof over ‘You Never Call’, de tweede single van het debuutalbum. Ik vroeg mij toen af of de dromerige sfeer van de single ook op de rest van het album te horen zou zijn, het antwoord is ja! Ze hebben mijn verwachtingen meer dan overtroffen!
De toon wordt direct gezet met ‘The Beginning’ en ‘Twin Peaks’. Beide tracks kennen een fraaie mix van prachtige vocalen, het tokkelen van een harp en subtiele, maar zeer effectieve drums. Je voelt je direct aangetrokken tot de gecreëerde sound en komt daar ook niet meer van los.
Iets donkerder van aard is ‘Tin Man’ met zijn duistere drums en de skeletten waarover gezongen wordt. ‘Corpses’ is qua tekst ook aan de duistere kant: “Never thought that when you built our home, you’d make it out of bones / Darling, one of us should go.” Ook enkele zeer griezelige spraaksamples, een lage “hum”, zorgen voor een macabere sfeer.
Mocht je Saint Sister voor het eerst tegenkomen, dan is ‘Causing Trouble’ de ideale plaat om kennis te maken met dit duo. Ze weten hier alle elementen te combineren waardoor ze een van de beste acts van Ierland zijn: prachtige vocalen, scherpe sythns, strakke percussie en een zeer mysterieuze sfeer.
Zo heel af en toe neigen de songs een beetje richting Enya, maar dat is absoluut niet erg. ‘Tir Eile’ is daar een goed voorbeeld van. Dit is mystieke muziek op zijn best, een paar elektronische effecten en de prachtige harmonie van vocalen van Gemma en Morgan. Toch wel een van de hoogtepunten van het album, bezorgt mij iedere keer weer kippenvel.
Met een eenvoudige pianolijn, orkest bellen, spookachtige spraaksamples en hypnotiserende drumelementen is ‘Steady’ een van de betere tracks op het album. ‘Madrid’, afkomstig van de gelijknamige EP uit 2015, is opnieuw opgenomen voor het album. De titeltrack doet zijn naam alle eer aan, er wordt geen woord in gezongen, het is enkel het geluid van een harp en enkele elektronische geluiden.
Het nummer gaat naadloos over in ‘Half Awake’, een van de meest spannende nummer van het album. Dit komt met name door de spannende percussie, die een R&B-vibe heeft, en het gebruik van enkele blazers. Deze passen prima in de sfeer die gekozen is. Dat is in mijn optiek opmerkelijk, want bij blazers denk ik al snel aan up-tempo muziek om bij te dansen. Als sluitstuk wordt het fragiele ‘The Matter’ opgevoerd, een zeer dromerig eind van een betoverend mooi album.