Afgelopen week bracht de Amerikaanse indie rock band Silversun Pickups het vijfde studioalbum “Widow’s Weeds” uit. Voor deze nieuwe langspeler heeft de groep rond frontman Brian Aubert samengewerkt met producer Butch Vig (Nirvana, Smashing Pumpkins, Sonic Youth).
Over “Widow’s Weeds”, dat gaat over wedergeboorte en vernieuwing, en ook nu weer een intens indie-rock geluid heeft meegekregen, zegt hij: “This was the first album where we were open. We were exposed. I see how that can be scary to people, but for us we really thrived on that.”
Na vier lange jaren zonder nieuwe muziek van deze band is het goed ze weer te horen! Dat gevoel is geheel wederzijds zoals wij kunnen horen op opener ‘Neon Wound’: “Hello, my friend / It’s nice to see you again.” Een stevige alternatieve rocktrack die direct de toon weet te zetten, het is een van de beste tracks van ’t album. Over leadsingle ‘It Doesn’t Matter Why’ ben ik nog steeds lyrisch, heerlijke en energieke muziek die je dagenlang in je hoofd blijft zitten.
Met ‘Freakazoid’ gooit de band het over een andere boeg. Het tempo is een stuk lager, de sound duister en de teksten niet bepaald opbeurend. De donkere gitaarriffs en de herhalende zang over depressies en paranoia maken dit liedje onwijs goed. “I need a fresh start now, reboot the machine”, zingt zanger Brian Aubert ons toe op ‘Don’t Know Yet.’ Een plaat die ingetogen begint, halverwege lekker losbarst en dan weer ingetogen eindigt. Verdomd lekker!
Een paar mooie violen openen ‘Straw Man’ op een prachtige wijze, het duurt echter niet lang voordat de sterke gitaarklanken om de hoek komen kijken. Een van de tracks die mij niet weet te raken is het alsmaar herhalende ‘Bag of Bones.’ Het is in mijn ogen iets te veel van hetzelfde, jammer.
Op de titeltrack van deze vijfde langspeler laat de band een sterk staaltje songwriter horen waar je u tegen mag zeggen! Datzelfde mag gezegd worden over ‘Simpatico.’ Het vocale samenspel tussen zanger Brian en bassist Nikki Monniger maken van ‘Songbirds’ een fijne track om naar te luisteren. Daarnaast zorgt de geweldige basriff voor een hele vette sound.
‘We Are Chameleons’ sluit het album zoals het begonnen is: lekker stevig met een fijne rocksound. Het nummer kent een ijzersterk gitaar outro dat nog uren nagalmt in je hoofd!