The Bland wordt opgericht tijdens een reis door het prachtige Nieuw-Zeeland als de leden in hun tienerjaren zijn. Door individuele reisplannen valt de band daarna een beetje uit elkaar. Gelukkig treft men elkaar weer in het thuisland Zweden en wordt er hard gewerkt aan het nieuwe album “Beautiful Distance.”
Het vijftal nam deze nieuwe langspeler op in een kleine blokhut in de natuur in de buurt van Stockholm. Niet echt de locatie die je in gedachten hebt als je denkt aan het opnemen van een album.
Daar waar het vorige werk vooral leunde op folky invloeden, kenmerkt dit album zich door een combi te presenteren van hedendaagse indie en jaren ’60 invloeden. Dat deze mix verdomd goed werkt bewijst opener ’17’ wel met zijn zomerse, nostalgische en vernieuwende sound. Luisterend naar ‘Stop For Me Baby Please’ hoor je ook duidelijk wat psychedelische invloeden terugkomen.
De titeltrack is qua tempo wat relaxter dan de voorgangers, een aangename afwisseling. De vocalen van zanger en frontman Axel Öberg klinken spelen hier de hoofdrol, heerlijk om bij weg te dromen. ‘Never Again’ heeft een soortgelijk begin als opener ’17.’ De zomerse sferen doen je verlangen naar warme oorden met witte stranden en heerlijk helder water.
Het met “lalalalaa’s” gevulde ‘Like the Rest’ is er eentje om lekker op te dansen. Met ‘Babe I’m Down’ neemt de band wat gas terug, de sound is minimalistisch van aard maar nog steeds lekker om bij weg te dromen.
Een vleugje reggae sound vinden wij terug op ‘Fuck Up’, terwijl ‘Sunday Afternoon’ meer richting de jaren ’80 gaat. Dit is een zeer fijne afwisseling en het zorgt ervoor dat de langspeler blijft boeien.
Met het ruige ‘Scars’ weet de band mij echt goed te amuseren, het klinkt zowel duister als opbeurend. Een tegenstelling die verdomd goed uitpakt, die dagen in de blokhut hebben iets prachtigs opgeleverd!
Het grootste gedeelte van de liedjes op dit album duren ongeveer een minuut of drie, de uitzondering is de laatste track ‘Wanderer.’ Dit liedje weet mij enorm te raken, prachtige vocalen een lekker gitaarriffje en wat psychedelische klanken maken dit liedje zo onwijs goed. Net als je denkt dat het nummer gaat losbarsten, kabbelt het rustig voort. Ik vind dit enorm goed gedaan, het laat zien dat de band goed nadenkt over de opbouw van de tracks.