The Japanese House – Good at Falling

The Japanese House - Good at FallingAmber Bain, aka The Japanese House, bedacht haar albumtitel ‘Good at Falling’ nadat een vriendin haar een videospelletje liet zien. Ze had net haar album voltooid en was nog opzoek naar een passende titel. Deze moest op de een of andere manier de periode van onzekerheid en verandering weergeven. Het album bevat dertien tracks die echt van Bain zijn: “the album has a lot more of me in it.”

Deze langspeler wordt gestart met ‘Went to Meet Her’ en deze creëert direct een griezelig/mysterieus gevoel. Deze track wordt gedragen door fijne drums en de mooie stem van Bain. ‘Maybe You’re the Reason’ en ‘We Talk all the Time’ zijn twee van de meest toegankelijke liedjes, laatstgenoemde gaat over het in stand houden van een toxische relatie die eigenlijk al lang is geëindigd. Een serieus onderwerp vraagt ook om serieuze klanken, het klinkt duister waardoor de tekst extra goed overkomt: “We don’t fuck any more, but we talk all the time, so it’s fine.

‘Wild’ is een track waar Bain bijna niet stopt om adem te halen, alsof ze ons alles in een keer wil vertellen. Je hoort hier heel goed terug dat George Daniel, drummer van The 1975, mee heeft geholpen om het album vorm te geven. Het kent van die typische elementen, zoals het gebruik van hypnotiserende synthesizerklanken, die je ook hoort op de tracks van The 1975. ‘You Seemed so Happy’ gaat over een psychologische kwelling. Afgaande op de sound is die niet merken, het klinkt allemaal pop-achtig en totaal niet deprimerend, knap gedaan.

“Nothing feels good / it’s not right”, is de kern van ‘Follow My Girl’. Het heeft zomers aanvoelende electronica elementen die doen verlangen naar warmere dagen vol zonneschijn. Het gaat over het advies van vrienden na het stuk lopen van een relatie. De vastberadenheid en het nieuwe vertrouwen straalt Bain uit op ‘somethingfartoogoodtofeel’. De drums duwen dit nummer voort en de gitaren zorgen bij mij voor kippenvel.

Leadsingle ‘Lilo’ gaat over de relatiebreuk tussen Bain en mede singer-songwriter Marika Hackman. Er is veel aandacht voor fijne gitaren die mij doen denken aan The 1975. ‘Marika Is Sleeping’ gaat ook over haar de voormalige liefje. ‘Everybody Hates Me’ is een prachtig pianoliedje over paranoia. Het overschrijden van grenzen in een relatie wordt bezongen op ‘Worms’.

Je merkt aan alles dat het stuklopen van de relatie een grote impact heeft gehad. ‘F a r a w a y’ borduurt hier namelijk op voort: “She makes me wonder what I’m doing / Spending all these seconds away from her … Make it go away, all this space between us.” Herinneringen over het verleden worden opgehaald op het sluitstuk ‘I Saw You In a Dream’. Dit was de eerste single die werd uitgebracht op de gelijknamige EP in 2017.

Het verbreken van de relatie speelt een hele grote rol op dit debuutalbum. Het is alsof ze haar verdriet met ons wil delen. Het voelt lief en teder aan en soms een tikkeltje hard. Ze heeft alle nummers tot in de perfectie weten vorm te geven. Een zeer knappe prestatie!
Luistertips: ‘Maybe You’re the Reason’, ‘Wild’, ‘Everybody Hates Me’ en ‘Worms’

Deel dit bericht

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.