First things first: een zeer gelukkig, muzikaal en vooral gezond 2019 gewenst! Het is voor mij al jaren traditie om in januari muzikaal terug te blikken op het voorgaande jaar. Altijd een lastige klus, want welke liedjes zijn echt blijven hangen? Welke tracks zijn nog de moeite waard om te luisteren? Is er een speciale emotie gekoppeld aan een nummer? Kortom, het is elk jaar weer een ‘marteling’ om een jaarlijstje samen te stellen. En toch, elk jaar weer, begin ik er vrolijk aan. Uren worden gespendeerd aan het uitzoeken, schrappen, terug in de lijst zetten, twijfelen en vooral genieten. Want dat is het voor mij, de mooiste tracks weer eens goed beluisteren. Hieronder mijn top 25 van 2018, veel luisterplezier. De Spotify playlist is hier te vinden.
25. Okkervil River – Don’t Move Back To LA
Terug naar de warmte met deze heerlijke track. Afkomstig van het 9e album “In the Rainbow Rain.” Als ik dit liedje hoor krijg ik zin om mijn koffers te pakken en naar L.A. te vliegen, op naar de zon en warmte. Het heeft qua sfeer toch iets weg van de countryrock uit de jaren ’70 die in Californië werd gemaakt door o.a. Buffalo Springfield, Poco en de Eagles. Laat laatstgenoemde mijn favoriete band zijn, dan snap je waarom deze plaat in mijn jaarlijstje staat.
24. Slow Leaves – Enough About Me
Wederom warme muziek, ditmaal uit Canada. Voor mij was het “Enough About Me” album een van de meest gedraaide albums van afgelopen jaar. Elk liedje is een prachtig verhaal met elk zijn eigen karakter, maar alles heeft weer met elkaar te maken. Iets wat je voor jezelf moet gaan uitzoeken door het album te gaan luisteren. Dit is er eentje die ik over 20 jaar nog draai, tijdloze muziek.
23. Kubilay Kaya – Best wel moeilijk, toch
Een primeur in mijn jaarlijstje: Nederlandstalige muziek. Ik ben daar niet zo’n grote fan van, ik luister liever naar Engelstalige muziek. Bij het zien van de albumtitel “Als je er langer naar luistert dan wordt het best mooi” werd ik toch nieuwsgierig. Die nieuwsgierigheid heeft zeer goed uitgepakt, het is een debuutalbum vol passie. Dit liedje is wat mij betreft het beste wat deze man op het album heeft gezet. De gecreëerde spanning is voelbaar door het gebruik van omgevingsgeluiden (vallend glas, pingend mobieltje) en een messcherpe gitaarsolo. De albumtitel doet zijn naam echt alle eer aan!
22. Bahamas – Way With Words
Aan het begin van 2018 werd ik aangenaam verrast door dit hele warme liedje uit Canada. Het is een plaat met een zeer relaxte vibe, die sterk neigt naar de muziek van Young Gun Silver Fox. De man die verantwoordelijk is voor de geboorte van dit liedje, en dan met name de basriff, is Pino Palladino (D’Angelo/John Mayer). Deze man heeft een van de beste riffjes van 2018 gecreëerd. Het album “Earthtones” is zijn geheel de moeite waard om te luisteren, keer op keer.
21. Claw Boys Claw – Polly Maggoo
Na alle warme tonen is het tijd voor steengoede post-punk muziek. Een genre dat ik zeer goed kan waarderen. Veel mensen denken dat dit genre in de jaren ’80 is uitgestorven, maar deze band bewijst mooi het tegendeel. Het zit ‘m hier vooral in de sfeer en hier en daar wat hypnotiserende elementen door continue “Polly Maggoo” te zingen. Let ook even op de geweldige drums, die maken het nummer ook fantastisch.
20. The Low Anthem – Give My Body Back
Een liedje om jezelf helemaal in te verliezen, het is zo puur en eerlijk. Door het dromerige effect had het zich na een keer luisteren al in mijn hoofd genesteld. Daar is het heel lang niet uitgekomen. Het piano-deuntje is vooral erg mooi, ik krijg hier nog steeds elke keer kippenvel van. In combinatie met de relaxte vibe, de meerstemmigheid en het nostalgische gekraak (alsof je een lp aan het luisteren bent) is dit er eentje om te koesteren.
19. Carpenter Brut – Beware the Beast
Hair-metal was in 2018 springlevend op het album van Carpenter Brut (Franck Hueso)! Geschreven voor een fictieve jaren ’80 film met in de hoofdrol Brett Halford die zich na verloop van tijd Leather Teeth noemt, de leadzanger van Leather Patrol. Het gehele album ademt een heerlijke jaren ’80 sfeer dankzij het gebruik van gierende gitaren en raggende synths. De zanger op deze track is Mat McNerny (Hexvessel), ik vind zijn stem hier zeer sterk lijken op die van David Vanian (The Damned). Gooi je haren los en ga uit je plaat met dit heerlijke liedje!
18. The Joy Formidable – Cicada (Land On Your Back)
Van een beetje psychedelica ben ik ook niet vies. Deze band uit Wales wist mij enorm te boeien met het vierde album “Aaarth”, met daarop deze track. Naast wat psychedelische elementen zijn er ook wat Oosterse klanken te bespeuren. Het is met name het experimenteren van de band dat dit liedje zo goed maakt. Het vliegt alle kanten op en blijft je na elke luisterbeurt verrassen.
17. Damien Jurado – Percy Faith
Qua sfeer komt dit liedje dicht bij ‘Give My Body Back’ (zie nummer 20), het heeft alleen niet zo’n dromerige sfeer. Door de fijne stem van Jurado, het subtiele gebruik van de piano/keyboard en het oprakelen van enkele historische figuren is dit een zeer fijn liedje om te luisteren. Vooral het laatste vond ik leuk, even nazoeken wie deze persnonen allemaal waren en wat ze betekend hebben voor de samenleving.
16. Saint Sister – Twin Peaks
Het was toch wel het jaar van de dromerige muziek voor mij, dat realiseer ik mij nu pas. Ook deze twee Ierse dames mag je daar onder scharen, de muziek wordt ook wel Atmosfolk genoemd. Het debuutalbum, waar dit nummer op te vinden is, staat vol met prachtige liedjes. Juist dit nummer springt er voor mij uit dankzij de heerlijke drums en het dromerige sfeertje.
15. Slothrust – Walk Away
Ik had nooit voor mogelijk gehouden dat rock-georiënteerde muziek gecombineerd kon worden met R&B invloeden, deze plaat is voor mij het levende bewijs. Leah Wellbaum laat hier even een andere kant van haar zangkwaliteiten zien, Kyle Bann zorgt met zijn basgitaar voor een relaxte vibe en Will Gorin zorgt voor de fijne drums. Dit nummer klopt gewoon van A tot Z.
14. Isaac Gracie – Show Me Love
In tegenstelling tot ‘Terrified’ is dit een uitbundiger en vrolijker liedje. Een flinke verandering dus, maar wederom heeft hij een pakkende refrein in elkaar weten te zetten en is zijn markante stem hetzelfde gebleven. Ik kon in 2018 niet om zijn muziek heen, niet dat ik daar behoefte aan had hoor! Met stipt een van de betere artiesten van afgelopen jaar.
13. Mogwai – We’re Not Done
Ditmaal geen soundtrack voor een fictieve film en ook geen jaren ’80 hair-metal. Mogwai (Schotland) heeft voor de film KIN de soundtrack geschreven, dat hebben ze verdomd goed gedaan! Zonder de film te kijken krijg je al een bepaald beeld, ik kreeg het idee in een sci-fi film te zitten. Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik Google vroeg waar de film over ging. De combinatie tussen de wat dromerige (daar is het weer!) vocalen en de messcherpe sound zorgen voor een magistraal goed nummer.
11. Inspector Cluzo – A Man Outstanding In His Field
De “rock farmers” uit Frankrijk ontbreken natuurlijk niet in mijn jaarlijstje. Deze twee heren (Laurent Lacrouts en Mathieu Jourdain) kan ik echt niet links laten liggen. Als opener voor het tiende album is deze track gekozen: een heerlijke rocktrack van formaat! Vooral de drums én het gebruik van een heus orgel zorgen voor een heerlijke sound. Ik schreeuw net zo hard mee tijdens de heerlijke uithalen van Laurent, met als gevolg een kapotte stem, boze katten en een lichtelijk geïrriteerde vriendin. Ach, van fijne muziek moet je intens genieten!
10. Nathan Ball – All or Nothing
En dan zitten wij in de top 10 met deze heerlijke track. Zoals al vermeld is dit een combi tussen Ben Howard (vocalen) en The War on Drugs (sound). Daar is geen speld tussen te krijgen. Deze plaat heb ik leren kennen dankzij het ouderwets luisteren naar de radio, iets wat ik nog steevast doe. Het waren Jan-Willem Roodbeen en Jeroen Kijk in de Vegte die deze plaat veel in de ochtend lieten horen. De autoritten naar het werk werden hierdoor zeer aangenaam, ik krijg er nog steeds een glimlach van op mijn gezicht. En ja, deze staat nog regelmatig op repeat, omdat ‘ie zo goed is!
9. Jonathan Wilson – Loving You
Hier had ook ‘Over the Midnight’ kunnen staan, maar ik kies toch voor deze. Te vinden op het “Rare Birds” album, een langspeler vol met prachtige tracks. Deze springt er voor mij toch echt bovenuit. Dit komt door de bijdrage van Laraaji, hij verzorgt namelijk een chant in het liedje. Het zorgt voor een spiritueel effect, puur genieten. Ook al duurt deze plaat ruim acht en een halve minuut, elke seconde is betoverend mooi. De lengte is naar mijn idee nog te kort, het had best vijftien minuten mogen duren.
8. Everlast – Break It Down
Het album “Whitey Ford’s House of Pain” kreeg ik ruim voor de release onder ogen. Ik was direct verkocht, een heerlijke mix van singer-songwriter tracks en hiphop georiënteerde nummers. Vooral dit liedje, een muzikale ode aan Tom Petty (“check the bridge”, aldus Everlast), sprong er voor mij uit. Ik vond het zo vrolijk, catchy en geniaal. Dit moest ik met iedereen delen! Maar ik moest helaas weken wachten voordat ik het nummer op de radio mocht laten horen, het was immers nog niet uitgebracht. Toen het eindelijk mocht heb ik mij helemaal laten gaan, dit liedje is een van de leukste nummers van het afgelopen jaar.
7. Jonathan Jeremiah – The Stars Are Out
Al jaren heb ik een zwak voor deze Engelsman. Alles wat hij uitbrengt is in mijn ogen goud. Dit jaar verscheen het “Good Day” album, daarop staat dit fijne liedje. Voor mij is dit de kenmerkende sound van Jeremiah, lekker warm en vol en voorzien van strijkers en een achtergrondkoor. Ik kijk nu alweer uit naar nieuw materiaal van deze man.
6. The Boxer Rebellion – Here I Am
Bij uitstek het meest gevoelige liedje uit 2018. Bij het horen van dit liedje krijg ik nog steeds een brok in mijn keel en waterige ogen. De band heeft veel tegenslagen gekend, maar afgelopen jaar was voor frontman Nathan Nicholson een zeer slecht jaar. Zijn vader overleed toen het album, “Ghost Alive”, nog in de kinderschoenen stond. Het verlies van zijn vader komt op dit nummer naar voren, vooral in de videoclip. Als laatste is namelijk een foto van Nicholson en zijn overleden vader in beeld. Een zeer krachtig en emotioneel nummer.
5. Tim Knol – Blind Eye
Onze Nederlandse held Tim Knol bracht dit jaar zijn “Cut the Wire” album uit, zoals altijd van zeer hoge kwaliteit. Tijdens het luisteren kreeg ik bij deze track een soort déjà vu, ik moest ineens denken aan het ‘Bitter Creek’ nummer van de Eagles (Desperado album). Geen idee of Tim deze track in gedachten had, maar voor mij stond vast dat dit mijn favoriete track van het album werd. Dat is het overigens nog steeds, al zijn alle tracks van deze geweldige artiest bij mij favoriet!
4. Dan Owen – Closer To You
Het verhaal van deze jongeman is er eentje van diepe dalen. Hij wilde heel graag timmerman worden, maar een vreselijk ongeluk liet die droom uiteen spatten. Hij was blind geworden aan een oog en kon simpelweg geen timmerman meer worden. Gelukkig had hij nog een andere passie: zingen, en dat kan deze man als de beste! Dit liedje staat nergens online in de versie die ik heb ontvangen, gelukkig is er wel een andere opname te vinden. Dit is zo’n energiek liedje vol liefde, ik blijf het geweldig vinden.
3. Preoccupations – Espionage
Weg liefde en weg vrolijkheid, het album “New Material” is een ode aan o.a. een depressie. Heerlijke post-punk met zeer duistere klanken en teksten: “Sinking all the way down.” Niet bepaald om vrolijk van te worden, toch staat deze in mijn lijstje. Het is een gevoel dat ik krijg bij met name dit liedje, omschrijven in woorden lukt niet. Het is mijn “come down to earth” moment als ik even boos ben of mijn energie kwijt moet. Door tekst uit volle borst mee te zingen en lekker luchtgitaar of luchtdrum spelen kan ik even stoom afblazen. Soms heb je duisternis nodig om licht te creëren.
2. S.G. Wolfgang – Souls Out
Het was een tijdje stil rondom Sean Grant, de man achter S.G. Wolfgang. De afwezigheid had een goede reden: Sean zat in een lastige periode. Deze periode heeft hij in muziek weten te vertalen. Deze track is daar het eerste voorbeeld van. Net als de tracks van Preoccupations is de nieuwe muziek van Sean duister te noemen. Het is muziek met een stevige rocksound die iets met je doet. Zoals alle tracks van de band is het er eentje om in te lijsten, wederom een track met betekenis. Je betrapt ze nooit op het maken van commerciële muziek, elke track heeft een zeer diepe betekenis. Juist dat maakt deze muziek zo goed!
1. The Glorious Sons – My Poor Heart
Bij uitstek het meest gedraaide album van het afgelopen jaar: “Young Beauties and Fools.” Alle 10 de tracks zijn stuk voor stuk geweldig, elk op zijn eigen manier natuurlijk. Maar deze plaat is toch echt de absolute nummer 1 van 2018! Heerlijke rock-‘n-roll met gierende gitaren, ronkende drums en de rokerige stem van Brett Emmons die ons bij vlagen toeschreeuwt. Ook de teksten zijn voor iedereen zeer herkenbaar, juist dat maakt de plaat persoonlijk voor iedereen. Deze staat bij mij thuis altijd op standje “burenruzie” om er maximaal van te genieten!
