Cari Cari – Anaana

“Stompin’ like a Locomotive, but as fragile as a flower”, zo omschrijven Stephanie Louise Widmer en Alexander Köck zichzelf als het duo Cari Cari. Het debuutalbum Anaana is net in de schappen te vinden. Er is een hele poos aan gewerkt om alles tot in de puntjes te perfectioneren.

Tussen het plaatsnemen achter de drums van Stephanie, de geboorte van dit duo, en het uitbrengen van het debuutalbum hebben tal van gedenkwaardige momenten plaatsgevonden. Er zijn optredens geweest in Australië, Londen, Hamburg en Tokyo, om er maar een paar te noemen. De eerste langspeler probeert alle opgedane ervaringen samen te vatten in tien tracks.

De energieke opener ‘Summer Sun’ weet je direct te vangen met een heerlijk relaxte vibe dankzij de drum en basgitaar. Titeltrack ‘Anaana’ leunt ook sterk op de basgitaar, maar is totaal anders qua opzet, meer een wereldlijke sfeer. ‘Mapache!’ mag je daar ook onder scharen, deze lijkt zo weggelopen te zijn uit een western. Het lijkt haast alsof je naar een mix van The Shadows en The White Stripes aan het luisteren bent.

Fijne jaren ’70 invloeden zijn hoorbaar op ‘Mazuka’, maar dan met een lekker scherp randje. Ook hier weer die wereldse klanken dankzij de chant die in het nummer zit, het heeft wat weg van de chants die de indianen voortbrengen tijdens bepaalde ceremonies. Het gefluit op ‘Nothing’s Older Than Yesterday’ brengt je naar de prairies van Amerika, de gekozen gitaarriff is bijzonder lekker in deze track. Alsof je voorthobbelt op je paard naar een onbekende locatie, opzoek naar het avontuur!

Sneller van aard is ‘Mechikko’, alsof je haast moet maken ergens te komen. ‘After the Gold Rush’ heeft niks te maken met het gelijknamige album van Neil Young uit 1970, het roept meer de sfeer van Australië op dankzij de klanken van een didgeridoo. Volgens het duo gaat deze track en ‘Dark Was the Night Cold Was the Ground’ over nachtelijke avonturen. Welke avonturen dat precies zijn laten ze in het midden.

Sluiter ‘Do Not Go Gentle Into That Good Night’ is een prachtige ballad waar je (in mijn geval) kippenvel van krijgt dankzij de prachtige uithalen. Een zeer mooi sluitstuk.

“We see music in pictures”, aldus Cari Cari en beter kan ik het niet omschrijven. Luisterend naar dit debuutalbum hoor je de liefde voor o.a. Ennio Morricone en Quentin Tarantino heel sterk terugkomen. De muziek creëert beelden die je heel sterk associeert met beide grootheden. Het album is net een hele lange zonsopkomst met hier en daar wat verwijzingen naar nachtelijke avonturen die plaatsvinden net voordat de zon weer opkomt. Prachtig uitgewerkt in 10 tracks waar je enorm van gaat houden.
Luistertips: ‘Anaana’, ‘Mazuka’, ‘Nothing’s Older Than Yesterday’ en ‘Dark Was the Night Cold Was the Ground’.

Deel dit bericht

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.