Secret Molecules uit Dordrecht heeft recent de nieuwe EP High Tide uitgebracht, met daarop een vijftal tracks. Het drietal Otto, Ton en Casper brengt vrolijke en zeer catchy muziek waar je van gaat houden. Als je fan bent van o.a. Blondie, R.E.M. en de Beatles, dan zit je helemaal goed bij deze band.
Secret Molecules is een aparte bandnaam, deze ontstond na een brainstormsessie tijdens de pandemie en is zowel poëtisch als wetenschappelijk van aard. Gelukkig kunnen wij die vervelende periode achter ons laten en ons richten op de toffe muziek die deze heren voortbrengen. De band bestaat uit Otto van Gemert (vocalen/gitaar), Ton van der Kolk (basgitaar/percussie/toetsen) en Casper Rosenquist (drums/percussie).
De opener van de EP is direct de titeltrack, deze weet je binnen 10 seconden te betoveren: de relaxte sound en de harmonieuze vocalen komen je als een heerlijke zomerbries tegemoet. De vocalen hebben een echte sixties vibe, terwijl de sound meer weg heeft van de eighties zoals bijvoorbeeld Elvis Costello die produceerde. Het applaus aan het einde is het meer dan waard, wat een toffe track!
‘At the End of the Day’ heeft een klein beetje de jingle-jangle sound in de gitaar tijdens de opening van het nummer. Het lied heeft een hoog Beatles gehalte en tovert een glimlach op je gezicht, het klinkt catchy as hell. Dat komt wederom door de meerstemmige en harmonieuze vocalen.
Het iets tragere maar nog steeds verdomd melodieuze ‘Heaven’s Band’ is er eentje die je mag inlijsten. De warme vocalen, de meerstemmigheid, de relaxte gitaar en de pianoklanken maken van dit liedje een pareltje. Voor mij een van de hoogtepunten op deze EP.
Een track ‘Pick up the Phone’ laten beginnen met telefoongeluiden is geestig, gedurende het nummer komen nog meer leuke telefoongeluiden terug. Deze track heeft het meeste pit en schuurt soms wat tegen de punk en new wave aan door de tempo wisselingen en de ruiger klinkende gitaar. Het ademt naar mijn idee de jaren tachtig sfeer.
Van heel andere orde is het sluitstuk ‘Somewhere in Between’, dat is meer countryrock zoals Poco en de Eagles die voortbrachten begin jaren ’70. Dat genre vind ik persoonlijk onwijs goed, de warme sound, de meerstemmige vocalen en de prachtige gitaarklanken strelen je oren. Hét hoogtepunt van deze EP!