De vijfkoppige Engelse alternatieve rockband Deaf Havana gaat op 3 augustus het nieuwe Rituals album uitbrengen. ‘Sinner’, ‘Hell’ en ‘Holy’ zijn al uitgebracht als singles om ons zoet te houden. Zij geven al direct het thema van het nieuwe album aan: strijd en verlossing. Het lijkt haast bijbels…
Alle “regels” die de band had omtrent het schrijven van nieuw materiaal werden aan de kant geschoven: James Veck-Gilodi koos eerst de songtitels en ging daarna passende teksten schrijven. Vervolgens werd alles in de computer verwerkt en pas daarna kwam de band in beeld om alles in te spelen/zingen. Iets wat je niet snel ziet bij een band, meestal zijn de bandleden allemaal betrokken bij het schrijven van nieuw werk. De band deed dit voorheen ook, maar had ditmaal de intentie om het op een andere manier uit te voeren. In april werd de deadline gelegd om alle nummers geschreven te hebben, als iets van dat werk goed genoeg werd bevonden moest het gaan verschijnen in augustus. En de band heeft zich er prima aan weten te houden, chapeau!
Het eerste echte nummer ‘Sinner’ geeft al aan dat de band ietwat andere muziek uitbrengt dan voorheen. Gezien deze track is dat geen enkel probleem! Het klinkt fris en gedijt prima tijdens deze warme dagen. Door het gebruik van samenzang en het aanstekelijke refrein, blijft het nummer goed hangen. ‘Ritual’ heeft een ietwat rustigere opzet, maar is net zo aanstekelijk.
Mij lijkt het dat ‘Hell’ en ‘Heaven’ elkaars tegenhangers zijn, dat zijn ze immers in de meeste religies. Eerstgenoemde kenmerkt zich door lekkere drums en scherpe vocalen, de sound is minimaal en is een beetje te vergelijken met die van de Sleaford Mods. ‘Heaven’ klinkt qua sound lichter en opgewekter, maar mist in mijn optiek een echte climax. Een heel sterk punt is het gebruik van het (gospel?)koor, zo krijgt het nummer toch een religieus tintje.
‘Holy’, ‘Saviour’ en ‘Fear’ zijn popliedjes pur sang! Ze beginnen ingetogen en groeien uit tot heerlijke tracks die je zonder moeite in je hoofd hebt zitten. Wel heeft elk van deze tracks zijn eigen sound meegekregen, zo heeft eerstgenoemde een piano en ‘Saviour’ een heerlijke akoestische gitaar in het nummer zitten. Er is dus voldoende aandacht besteed aan variërende elementen.
Op ‘Pure’ hoor je voor het eerst een echt krachtig nummer, zowel in sound als in de vocalen. Er zit een flinke portie pit in het liedje verwerkt en dat werkt lekker opzwepend. Ideaal om te spelen op een festival en het publiek los zien te gaan. Hetzelfde is te zeggen over ‘Worship, al is deze net iets rustiger qua tempo en volume.
‘Evil’ doet zijn naam eer aan, het klinkt een stuk donkerder en zwaarder dan de rest van het album. Het nummer klinkt ten opzichte van de rest zeer teder, dit komt mede door het langzame tempo. Zeer sterk uitgewerkt en een van mijn favoriete tracks van het album. Ook ‘Saint’ en ‘Epiphany’ zijn langzame en ingetogen platen. Deze platen vormen een schil contrast met de rest van het album, juist daarom vallen deze liedjes positief op. ‘Saint’ kent nog een lekker pop-element met het vingers knippen”. Daarnaast vind ik de tweede stem op deze plaat eerder demonisch van aard dan heilig, wellicht is dat de bedoeling…