Als er één track uit de zeroes niet dood te krijgen is, dan is het wel ‘Bohemian Like You!’ Dit nummer staat nog steeds als een huis. Negentien(!) jaar na dato heeft deze Amerikaanse band nieuwe werk uitgebracht in de vorm van het tiende album ‘Why You So Crazy.’ Dit is een album met een hoop verschillende stijlen en invloeden die niet allemaal even goed bij de band passen.
Met ‘Fred ‘n’ Ginger’ wordt de aftrap gegeven, een ode aan Fred Astaire en Ginger Rodgers, om vervolgens met ‘Terraform’ een heel ander geluid te laten horen dan ik gewend ben. Weg vrolijke gitaren en opbeurende muziek. Het klink een tikkeltje duister, psychedelisch en meer electro dan rock. Even wennen dus.
Mijn wenkbrauwen draaide overuren toen ‘Highlife’ voor het eerst door mijn koptelefoon klonk. ‘Wat is dit in godsnaam?’, waren mijn eerste woorden. Het is een raar, psychedelisch countrynummer dat gezongen wordt door Zia McCabe (keyboard). Begrijp mij niet verkeerd, het is geen slecht liedje, alleen na het horen van ‘Terraform’ verwacht je dit simpelweg niet. Het is op zijn zachtst gezegd een aangename verrassing.
Gelukkig brengt de band met ‘Be Alright’ een nummer dat de herkenbare sound van de band heeft! Al klinken de gitaren wat aan de “matte” kant, dit had veel vetter geklonken als deze wat meer het ‘distortion-effect’ hadden gekregen. Als je een plaat mag aanwijzen waar de gitaar lekker klinkt, is het wel ‘Thee Elegant Bum.’ Ze kiezen er hier voor om de een wah-wah effect te gebruiken: geniaal! Dit pakt hier zo lekker uit, meer van dit please!
‘Sins are Forgiven’ klinkt als een plaat die zo door Johnny Cash opgenomen had kunnen zijn. Het is geen slecht nummer, maar het voegt niet echt iets toe aan de reputatie die de heren bij mij hebben als rockers die weten hoe je een feestje moet bouwen. ‘Next Thing I Know’ klinkt als een productie van de Glass Animals; traag, relaxte vocalen en zeer, maar dan ook echt zeer hypnotiserend. Dit vind ik dan wel weer een plaat die past bij deze heren. Oké, het is geen feestnummer, maar dit komt voor mij veel meer over als een echt Dandy nummer.
De humor van deze Amerikanen komt op ‘Small Town Girls’ lekker naar voren: “You don’t wanna fuck around / Cause when u wanna party hard in a small town / Well everybody knows.” Qua sound komt dit nummer het dichtste bij het folk genre. Ook niet waar je deze band direct mee associeert, maar het is een simpel en vermakelijk liedje. Net zo humorvol is het americana/country liedje ‘Motor City Steel’: “Oh my lord, you could drive a Ford / Or you could drive a Chevy / Or a Jimmy if you really like.”
Duik mee in de jaren ’80 synth-pop/new wave vibe met ‘To the Church.’ In mijn optiek een van de betere platen van dit album, maar de reacties zijn zeer gemengd: de een is lyrisch, de ander ziet dit nummer het liefst van de aardbodem verdwijnen. Omdat ik een zwak heb voor dit genre, staat deze lekker op repeat. In het zelfde rijtje is ‘Forever’ ook te plaatsen, al is dit meer een goth-rock nummer dat het moet hebben van pianoklanken en sterke drums. Beide elementen maken dit nummer zeer interessant, mits je het genoemde genre weet te waarderen.
Tja, en dan is er nog ‘Ondine’, de sluiter van het album. Zes minuten lang luisteren naar een piano die alle kanten op lijkt te vliegen, dit leed hadden ze ons beter kunnen besparen…