Op 23 februari verschijnt in Europa het Young Beauties and Fools album van de Canadese band The Glorious Sons. Het is het tweede album van de band en gaat over de problemen waar opgroeiende jongeren mee te maken krijgen. Een album vol zelfreflectie en een gezonde dosis humor.
De songs op het nieuwe album vertellen elk een eigen verhaal en samen vormen ze het verhaal van opgroeiende jongeren in de echte rock-‘n-roll sound. De teksten zijn grotendeel afkomstig van Brett Emmons (zanger) en zijn voor een groot gedeelte autobiografisch. Samen met Jay Emmons (gitarist), Chris Koster (gitarist), Chris Huot (bassist) en Adam Paquette (drummer) zijn de tracks tot stand gekomen. Brett heeft de essentie van het album in een aantal woorden samengevat:
“It’s basically the story of a 24-year-old kid. They’re simple songs about alcoholism and the mostly autobiographical story of my life. The whole thing is derived from the thoughts, actions and feelings of a kid who doesn’t really know himself and the consequences of those actions.”
De openingstrack ‘My Poor Heart’ is wat mij betreft de belichaming van het album. Simple pianoakkoorden en de doordringende stem van Brett klinken aan het begin van de plaat nogal droevig. Gelukkig duurt dat niet lang en komt de echte rock-‘n-roll sound van de band naar voren met gierende gitaren en ronkende drums. De zang op dit nummer klinkt al snel als die van een predikant die ons vol overtuiging toespreekt: “I need to rest my poor heart! I need a cool glass of water and a place to fall apart!” Deze teksten verwijzen naar de gemoedstoestand die iedereen ervaart na een nachtje zuipen en feesten. Een onwijs strakke plaat!
‘Josie’ gaat over een ongewone ontmoeting tussen een jongen en een meisje. Het nummer is in een strakke sound gestopt, maar weet mij niet echt te overtuigen. Het refrein klinkt naar mijn idee iets te mat.
De single ‘Everything Is Alright’ is weer een dijk van een plaat en geeft ons een kijkje in het leven van Brett. Het nummer gaat over het accepteren van dingen zoals ze zijn, inclusief de slechte beslissingen. Zo wordt er in het nummer gezongen over het slaan van een man tijdens zijn huwelijksnacht, een niet al te snuggere beslissing. Maar ja, opgroeien gaat niet zonder vallen en opstaan. Dit is vooral een harde leerschool als je net anders bent dan iedereen om je heen. Dit komt sterk naar voren in het volgende stukje songtekst: “I’m the closest thing my mother had to a daughter. I used to be ashamed of that but now I’m kinda flattered.” Brett weet hier heel goed zijn eigen gevoel naar voren te brengen, knap dat hij dit durft.
Het album neemt een verrassende wending met ‘Come Down’, een plaat drijvend op fijne synthesizerklanken. Beetje zoals wij die kennen van bijv. The Killers. Het stelletje in dit nummer wordt het liefst samen high. Wat mij betreft een van de betere platen van het album vanwege de apartere sound en geniale songtekst.
‘Hide My Love’ is een gevoelige plaat die gaat over het geheim houden van een relatie voor de omgeving (ouders/partners/familieleden) en worstelingen die dat met zich meebrengt: “I can no longer hide you my love. Why do you hide me, my love?” Door de schorre stem van Brett krijgt dit nummer alle emotie mee die het nodig heeft. Je voelt de pijn, de woede en het verdriet.
Na de hartverscheurende kreten is het met ‘Godless, Graceless and Young’ tijd voor onvervalste rock in zijn meest fijne vorm. Er is hier slim gebruik gemaakt van gitaarlicks en snelle drums die veel weg hebben van ‘Ready to Go’ van Republica. Een nummer dat weer gaat over het high worden en hoe fijn het allemaal voelt: “You want some of what I’ve got. We can get more. I can make you feel better than before.”
‘My Blood’ geeft ons een kijkje in het leven van een ietwat losgeslagen familie. Pa is op de vlucht voor de IRS (belastingdienst), met Thanksgiving is het je oom die gearresteerd wordt en moeders is alleen maar aan het huilen met kerstmis. Gezellig boel daar, Hollywood kan hier zo een film over maken.
Als je dacht dat ‘Sawed Off Shotgun’ een vrolijke track zou zijn, heb je het goed mis! “Everybody’s acting like they’re all alright. I can barely get myself to sleep at night, I’m sick of it!” De medicatie wordt geweigerd en er is een afgezaagde shotgun gekocht, tel die twee bij elkaar op en het resultaat is niet al te prettig. Het nummer is daarentegen uitermate sterk, het is weer de stem van Brett die deze plaat zo goed maakt.
Gelukkig is ‘So Much Love to Give’ een stuk positiever dan de twee voorgaande platen: “I’ve got so much love to give! I’ve got so much more than this!” Het nummer klinkt ook een stuk vrolijker, een welkome afwisseling.
Het album wordt afgesloten met ‘Thank You for Saying Goodbye’, een plaat met een blues-achtige vibe. Het is een treurig verhaal over een stukgelopen relatie, maar beide partijen blijven wel bij elkaar terwijl ze eigenlijk afscheid hadden moeten nemen. Het is een stuk serieuzer dan alle voorgaande tracks en in mijn optiek het meest eerlijke en oprechte nummer van het gehele album.
Young Beauties and Fools is een geweldig album geworden dankzij het slimme gebruik van de instrumenten, met name de gitaren, en de heerlijke schorre stem van Brett. Dit album is voor mij een van de kandidaten voor het album van het jaar. Hij zal niet snel uit mijn playlist gehaald worden, daarvoor is hij simpelweg te goed.
Luistertips: ‘My Poor Heart’, ‘Come Down’, ‘Godless, Graceless and Young’ en ‘Thank You for Saying Goodbye’.
Vanwege de aankomende albumrelease mocht ik de band enkele vragen stellen, hieronder het interview.
What is your story about putting this band together?
Brett: My brother was the founder of the band. I was away in Halifax at the time. Younger and Packer were jamming together, and jay and Mamba were jamming together. I have Jay the phone number of Packers, both party’s met and started writing tunes. They started calling me and telling me to come home and join the band. It took a few months before I realized they were good. I called Jay, asked him if his offer still stood, and flew home the following week.
These days it’s all about creating innovative music, how did you decide what kind of genre you were going to make?
Brett: We all love Rock and Roll music and playing instruments. The rest is pretty self explanatory.
The list of musical influences you mention is quite long. If you had to choose one band/artist who had the most influence on your new album, who would that be? (and of course why?)
Brett: I hate answering this question. For myself, I would say Bruce Springsteen. The reason why would be because ever since I heard his album “Born to Run” I have been obsessed with albums that follow a cohesive storyline lyrically and instrumentally. I really tried to do that on this album and play to the listeners senses, the same way Bruce does about New Jersey, only I’m from Kingston, Ontario.
Most of the songs are about growing up and the struggles that come with it. What is your advice for the new generation?
Brett: I don’t know if I should be giving anyone younger than myself advice. But I would say have fun, treat people kindly, and don’t take yourself or your life too seriously. The stories on the album of course are self reflective, but they are also meant to be funny. Life is too short to dwell on the past in sadness.
What do you like the most: writing new songs or playing a gig with an amazing crowd?
Brett: I think that honestly both are great but if I had to choose, you can’t beat playing an amazing show to an amazing crowd
Are you visiting the Netherlands soon for a show?
I’m actually one of those guys that doesn’t know too much about his upcoming schedule. But I’m sure that we will be there soon. Thanks for the great interview.
Cheers and love from Canada,
Brett.