Ruim 3 jaar na ‘GLA’ heeft Glasgow’s eigen Twin Atlantic een gloednieuwe plaat genaamd ‘POWER’. Naast een nieuwe plaat hebben de heren ook voor een nieuwe richting gekozen. Waar GLA toch wel een echte gitaarplaat is, haalt POWER inspiratie uit elektronische beats en 80s-achtige melodieën. Het is niet het beste album wat Twin Atlantic heeft uitgebracht, maar je kan zeker niet zeggen dat deze nieuwe richting ze niet staat.
De pompende beats die op het album veel te horen zijn worden direct ingezet op openingstrack ‘Oh! Euphoria!’. Het is ook gelijk een van de aantal dansbare tracks die is terug te vinden op het album. Het openingsnummer loopt vlekkeloos over in het net zo dansbare ‘Barcelona’ die ook als single werd uitgebracht. Aan teksten als “I’m ready for the truth I understand that I’m a liar too” en “I may be lost but I believe in living for love” is te horen dat Twin Atlantic op POWER een zeker optimisme probeert te brengen. Leven voor de liefde en niet opgeven, dus.
Eerste single ‘Novacaine’ is iets meer uptempo dan zijn twee voorgangers. Een nummer dat met iets minder elektronische samples ook nog wel op GLA meegekund had. Ook Novacaine kan er mee door als een optimistisch liefdesnummer. Het eerste deel van de plaat wordt afgesloten met Mount Bungo (of het tweede deel wordt ermee begonnen, het is maar hoe je het bekijkt). Een beetje een overbodige track waar de afgevallen samples in een kort nummer worden gepropt.
Met ‘I feel it Too’ komen we het meeste harde gitaarspel op deze plaat tegen. De rol van liefde wordt nog maar eens belangrijk bestempeld: “Worship the feeling or restart” zijn hier de optimistische worden van Sam McTrusty. Vervolgens wordt met Ultraviolet Truth wat gas terug genomen wat helaas in een wat eentonige track met veel clichés resulteert.
‘Asynchronous’ is een instrumentaal piano nummer die je op rust laten komen voor de laatste drie nummers van het album. Begrijp het niet verkeerd het is namelijk niet zo dat de laatste nummers op vol gas staan, maar de ondertoon is op deze nummers toch een stuk anders dan op de rest van de plaat. Je zou kunnen zeggen dat Twin Atlantic hier het licht heeft gezien. Dat, of gospel werd ineens een interessante inspiratie voor de band. We horen koortjes terug, er wordt gebeden en er is een verlosser.
‘Volcano’ is misschien wel het hoogtepunt van het album, want de energie spat ervan af. Niet voor niks dat de tekst “you lift my feet of the ground” luidkeels klinkt in het refrein en wordt ondersteund door een koortje. Liefde blijft centraal staat, maar wordt meer als een lotbestemming beschreven: “you’re so generous, I’m your redeemer. ritually relevant, just keep on taking me to the top”. De verlosser is nabij.
In Messiah is een donkere ondertoon gekozen en is waarschijnlijk de meest experimentele track die te vinden is op POWER. “When all is lost i’ll be found” zijn de wijze woorden van de Messiah.
Tot slot neemt het lot de liefde volledige over, “Devoted and weak but easily pleased”. Misschien een soort pijnlijke waarheid op een verder kleurrijk album. De vele Hallelujah’s op dit nummer zijn in mijn ogen alleen net over de top.
Zoals gezegd slaat Twin Atlantic op deze plaat een nieuwe richting in. Dit resulteert in dansbare nummers, meezingers en ietwat verwarrende experimenten. Hoewel de band deze nieuwe stijl goed kan hebben slaan ze bij vlagen toch ook de plank mis. Maar optimistisch als de band zelf, is het een band om niet uit het oog te verliezen en mogen we hopen dat ze zichzelf met de volgende plaat weer gaan overtreffen.
Luistertips: Barcelona, I Feel It Too & Volcano